Verhalen

Zeilboot huren op het Wad

Zo nieuw is die New Classic eigenlijk allang niet meer. Het Andrej Skratz ontwerp is alweer een jaar of twintig geleden op papier gezet. Met haar hefkiel, waarmee ze in 30 cm water nog kan varen en zelfs kan droogvallen, is ze echter perfect voor een weekje op het Wad. Met twee personen ideaal maar met een dubbelbed en twee loodskooien moeten het met zijn vieren ook wel lukken. Als je elkaar aardig vindt tenminste. 

Vaarroute

Ons plan is om de eerste dag naar Schiermonnikoog te zeilen. Vanuit onze verhuurder in Oostmahorn een tochtje van 3 uur. Met hoogwater om twee uur ‘s middags raadt Nigel ons aan om twaalf uur door de sluis bij Lauwersoog te gaan. “Je kunt met deze boot anderhalf uur na hoog nog makkelijk naar binnen bij Schier,” zegt Nigel. “Anders ben je er al op hoogwater en dan wil iedereen naar binnen. Of naar buiten.” Schiermonnikoog is nog een rustig waddeneiland met dito haventje, maar als we het te vol vinden kunnen we naast de haven prima droogvallen zien we op de kaart. 

Van zoet naar zout..

..gaat altijd fout. Tenminste als je de voorste landvast als eerste vastmaakt. Het schip voor ons doet het inderdaad en maakt een pracht van een pirouette. Dat wordt straks achteruit de sluis uitvaren. De schipper heeft het schaamrood al op de wangen staan. Of het geluk is of wijsheid, feit is dat het ons lukt om de boot prachtig langs de kademuur te leggen. Het is, achteraf dan, heel eenvoudig: de stroming zet de boot door naar voren. Dus als je de buitenboordmotor in de achteruit zet en licht naar de muur draait komt de ‘kont’ vanzelf bij een bolder. Lijntje erom, motortje neutraal, en de stroming brengt de boot prachtig langszij waarna de deckhand de voorste landvast om de bolder kan leggen. 

Het zoute leven!

Terwijl de onfortuinlijke schipper achteruitvarend de sluis verlaat, zien en ruiken we de Waddenzee! Nog in de havenkom staat ons grootzeil. Eenmaal het havenhoofd gerond rollen we de fok uit en zet de New Classic dapper koers richting de Zoutkamperlaag. Het is drie uur voor hoog dus de stroming staat nog tegen. Van onze vijf knopen bootsnelheid blijven nog maar drieëneenhalf over en we besluiten om toch maar de kortste route te nemen: die via de geul van Brakzand. De ingang ligt is maar twee mijl van de sluis verwijderd. Hoog aan de wind is dat net bezeild. De kapitein van een tegemoet komende veerboot is blijkbaar ook zeiler want hij stuurt een paar graden lager zodat we vrij baan hebben. Zo kan het dus ook! Verder valt vooral de rust en het overzichtelijke beeld op. Geen stress van snelvarende motorboten, hooguit een garnalenvisser maar met de huidige brandstofprijzen loopt die ook maar 8 knopen. 

Aan de grond!

De geul van Brakzand loopt eigenlijk oost van noord en dat verwart ons. Dom, want het staat gewoon op de kaart maar die lag even binnen. We varen dus aan de verkeerde kant van de groene tonnen en het bonkebonk van de kiel wijst ons al op onze fout. Snel draaien we de kiel een paar slagen omhoog en we sturen de geul weer in. Nooit om te oud om te leren, zeg maar. 

Aanloop Schiermonnikoog

Naar de Reegeul moeten we een stukje laveren. We lopen de platbodems, die motorzeilend nog iets van hoogte proberen te halen, er fluitend uit. Onze New Classic zeilt heerlijk! De aanloop van Schiermonnikoog werd vroeger “beprikt”, wat weleens voor verwarring kon zorgen. Maar tegenwoordig liggen er boeien en is het een overzichtelijke aanloop. 

We zijn aan de vroege kant en halen voor de zekerheid de kiel een eindje op. Zodra we in de haven zijn kan die weer naar beneden, wat de manoeuvreerbaarheid ten goede komt. We mogen langszij van een vriendelijke Lemsteraak waarvan de schipper ons spontaan een borrel aanbiedt. En niet alleen die borrel smaakt naar meer. Morgen maar eens een rondje Engelsmanplaat, en droogvallen!

Wordt vervolgd..